Een marktsysteem ontworpen om te bloeien op de rug van ellende
In Culiacán, Sinaloa, luistert Afgevaardigde Cero naar de getuigenissen van het volk, gedreven tot de rand van de maatschappij door het kapitalisme
Door Ginna Viarreal
De Andere Journalistiek met de Andere Compagne in Sinaloa
17. oktober 2006
CULIACÁN, 11 oktober 2006: Het basketbalplein is vandaag een klein podium : enkele stoelen voor het publiek, een klein platvorm, een tafel met micros voor de sprekers. Om 17 uur komt de delegatie aan. Als eerste, de zwarte camionet met de letters EZLN (Zapatisten Leger van Nationale Bevrijding) met Delegado Cero en andere leden van de Zesde Comissie, gevolgd door een sliert autos en pickups met linkse activisten. Als laatste, de bus met de verslaggevers van de alternatieve media en de aanhangers van de Andere Campagne.
De bijeenkomst gaat door in Vicente Lombardo Toledo, een volksbuurt van Culiacán, de hoofdstad van de staat Sinaloa, genaamd naar één van Mexico´s grootste arbeidleiders en stichter van de Confederatie van Mexicaanse Arbeiders (CTM, 1884-1964) en van de Socialistische Volkspartij.
De stemmen die uit de rand van de maatschappij oprijzen, zijn stemmen van protest en strijd : leden van arbeidsbewegingen, jonge aktivisten, indianenleiders en buurtbewoners die gehoord willen worden. Allen zijn op de één of andere manier slachtoffer van onveiligeid, privatisatie en comercializering van gemeenschapsgoeden. Allen voelen de discriminatie dat gepaard gaat met een leven aan de rand van de maatschappij.
Miguel Angel, een straatverkoper, verwoordt de gevoelens van velen en vertelt over zijn dagelijkse zoektocht naar brood. “ We worden vervolgd door onze eigen regering omdat we werk zoeken….Degene die op de openbare markt werken worden vervolgd en gevangengenomen.” . Zoeken naar werk om te voorzien in de basisbehoeftes van een gezin resulteren veelal in eenzelfde scenario : emigratie naar andere staten van Mexico of naar de VS. Lange termijn migratie verdeelt de gezinnen en laat de emigrerende arbeider aan zijn lot over, in een situatie van totale onzekerheid omwille van legale kwesties. In een marksysteem dat ontworpen is om te bloeien op de rug van miserie, bevindt de migrant zich in een kwetsbare positie dat makkelijk gepaard gaat met uibuiting en discriminatie.
Persoonlijke veiligheid en werkzekerheid is een ander thema van bezorgdheid onder de sprekers. Spreken is gevaarlijk in Mexico. Marta Camacho, zelf verdwenen in de jaren ’70 tijdens Mexico’s vuile oorlog tegen sociaal activisten. (zie het artikel van Simon Fitzgerald), haalt de onschendbaarheid en het niet respecteren van mensenrechten aan de kaak.
Ernesto López heeft het over de moeilijke en gevaarlijke werkomstandigheden van de Mexicaanse pers. “Degene die het meest lijden zijn de reporters”. López werkt in de “formele” radiocommunicatie. Zijn collega Alfredo Himénez Monta verdween door de narco-regering (drugsregering). “We hebben niets meer van hem gehoord”. Zijn zondagsprogramma werdt abrupt afgelast nadat hij een getuigenis bracht van 13 aangehouden en verkrachte vrouwen tijdens de manifestatie van Atenco van afgelopen mei. Werkveiligheid is onbestaand in Mexico.
De veranderende rol van de nationale instituties brengt een onzekere situatie voort wat inkomstzekerheid betreft. Door privatisatie van de sociale zekerheid, is de kans dat je een pensioen zal ontvangen na een lange werkcarriére steeds kleiner. Carlos Ramon López Torres van het Nationaal Front van Gepensioneerden legt de hervorming uit van de ISSTE, het Insituut van Sociale Zekerheid voor Staatsambtenaren, dat voorziet in Gezondheidszorg en Pensioenen. Onder de regering van Fox wordt het Fonds steeds meer als “een nieuwe business” gerund. De privatisatie van zo’n 4.5 miljoen pesos van het pensioensysteem is een nieuwe inkomstbron voor kapitaal. In dit neoliberaal systeem is niets meer zeker.
Zoals op alle bijeenkomsten van de Andere Campagne, verwijst de woordvoerder van de Zapatisten de verschillende strijdfronten van het actuele Mexico. Hij heeft het o.a. over de windturbines aan de kust van Oaxaca, bij de Istmus van Tehuantapec. Aan deze “zuivere energie” kleeft een vuil luchtje. Het zijn de eerste turbines van velen meer die het Spaans bedrijf plant te bouwen samen met Franse, Noordamerikaanse en Mexicaanse ondernemingen, een initiatief dat tot stand kwam zonder de mensen in te lichten die in de region wonen en werken op het land onder de mega-torens. De windenergie gegenereerd door deze molens zal niet eens naar de mensen gaan die deze gronden sinds millennia lang bewerken maar naar de eigenaars van grote ondernemingen. Dit is pure discriminatie. Water en lucht, zegt Marcos, zijn koopwaar geworden.
Privatisering van de Pensioenen, comercialisering van wind en water…Liberalisering heeft het dagelijkse leven van de Mexicanen bereikt. Marcos vraagt ons in ons geheugen te graven : “ Mischien herinnert iemand van jullie nog hoe je vroeger zomaar en éénder waaqr een glas water kon vragen aan de mensen in dit land. Nu moet je een fles kopen met een label en vaak is het duurder dan frisdrank. Water is een welzijnsprodukt geworden.”
Dit zijn de zorgen van de doorsnee-Mexicaan : arbeiders die werken in onzekere omstandigheden, politiek activisten geconfronteerd met brutaliteit van de autoriteiten en Indianen gediscrimineerd p het werk en onteigend van hun grond en natuurlijke rijkdommen. Wat de Andere Campagne aan deze mensen biedt, is een netwerk van wederzijdse steun en een klankbord waar de gemarginaliseerde stemmen gehoord worden.
Vertaald aan het Nederland door Murielle Coppin
Click here for more from The Other Journalism with the Other Campaign
Read this article in English
Narco News is funded by your contributions to The Fund for Authentic Journalism.
Please make journalism like this possible by going to The Fund's web site
and making a contribution today.
- The Fund for Authentic Journalism
For more Narco News, click here.